Wat overkomt ons toch met de kerk?

In zekere zin is er al lang iets gaande.  Als  kapelaan worstelde ik met een preek die ging over Jezus als “de Redder van de wereld”, want toen zong Robert Long al een protestlied: Jullie met dat vrome verplichtende gedoe, houd op met “Jezus redt

Wat zegt ons geloof  rond God en bevrijding..
Ik geloof dat Gods Geest met ons mee gaat door alle tijden en ons oproept tot een  leven in liefde en vrijheid. Ik geloof dat dit klinkt in het evangelie van Jezus.
Zelf wist hij zich gesteund door de God van liefde: “Jij bent mijn geliefde zoon”.  
En dát draagt hij uit naar anderen: ook jij bent geliefd kind van God, hoe je ook bent.
“Die mooie woorden worden tastbaar in zijn zorg voor kwetsbaren.

Dat alles doet Jezus met “passie” (= diepe bewogenheid) Maar daarmee roept Hij ook weerstand op, en het loopt uit op zijn passie ( lijden)! En daarmee is dat mooie helaas voorbij ?  
Ik ben nog steeds verwonderd hoe zijn Geest dóórgaat, hoe volgelingen opleven.
Ik ben verbaasd hoe er de eerste eeuwen een kerk ontstond zonder mooie gebouwen, zonder geld, zonder machtige mensen, ja zelfs met onderdrukking. Het waren Christenen die in hun hart beleefden: ik ben voor God een kostbaar mens.. . En ze voelden zich geroepen tot een leven van liefde en vergeving en dankbaarheid .

Wij zijn vele eeuwen later opgegroeid.

De  kerk heeft  intussen  veel ontwikkelingen meegemaakt. Je kunt boeken vol schrijven van schandalen en dieptepunten in de kerk.. Vol kortzichtigheid, egoïsme en eigenbelang.
Maar voortdurend waren er ook mensen  in hun tijd,  die gegrepen waren door de geest van Jezus , vol liefde en inzet. Soms waren het bijzondere heiligen, vaak  gewone familieleden  of buren

Wij ouderen zijn  bijna vanzelfsprekend opgegroeid met ons geloof. Je deed gewoon mee.  zoals in het kinderlied: “Tussen Keulen en Parijs ligt de weg naar Rome Al wie met ons mee wil gaan die moet onze manieren verstaan Zo zijn onze manieren….

En in die kerk voel ik mij  ook nu  thuis, met zijn  diepte en rijkdom.
Eerlijk gezegd: Ik had wel de kans er in te groeien ondanks heel pijnlijke fouten en grove eenzijdigheden.

Maar…dat beleeft niet iedereen. .
Als je geen bezieling en goede geest ervaart, maar enkel  hoort over plicht en “moeten “..
Als je jezelf niet aanvaard voelt, is het niet zo vreemd dat je kerk en geloof achter je laat.

Is daarmee geloof  totaal overbodig en achterhaald? Zo lijkt het wel.
Want met al onze wetenschap en techniek, met een vrije markt, met  vrije keuze en gezond verstand zou toch alles vanzelf wel goed komen..

Intussen zijn we ervaringen rijker.. Oorlog bestaat zelfs weer in Europa.
En de zucht naar rijkdom en macht blijkt vol  te zitten van  eigenbelang en uitbuiting.
De  gevolgen zijn zichtbaar bij kwetsbare armen, maar ook bij het  klimaat, en alle leven op aarde.
Zorg daar over   leeft nu bij velen. Maar er is veel onenigheid over de juiste weg, en wat het mag kosten.

Kan ons geloof daarbij helpen?

Het geloof heeft geen pasklaar antwoord,maar kan wel bijdragen aan bezieling
Het kan “passie” brengen bij jouw inzet voor anderen. Zelfs als het offers vraag en je er zelf niet beter van wordt.
Daar ligt de eigen krachtbron van de kerk: de Geest die vuur en liefde is. We laten ons voeden door de band met Jezus als onze grote Influenzer.een modern woord te gebruiken).

 Een bekende die zonder kerk en geloof is opgegroeid , zei met verwondering:
In mijn schoonfamilie zijn ze zo sociaal! Ze springen bij, ze helpen zonder er beter van te worden.
Hebben we in ons hart iets kostbaars, dat is voortgekomen uit ons geloof?
Meer dan de  moeite waard om te beleven, te bewaren en door te geven?